Er is iets in ons dat altijd op zoek is naar houvast.
Een tak om je aan vast te grijpen in de storm. Een hand die zegt: ik laat je niet los.
En toch… hoe vaak heb je gemerkt dat die tak brak, dat die hand niet bleef, dat de belofte niet standhield?
Dat doet pijn. Maar nog dieper: het maakt iets in jou bang.
En vanuit die angst is een mechanisme ontstaan: als ik vasthoud aan wat ik ken, blijf ik veilig.
Dit is de illusie van veiligheid.
Waarom we vasthouden aan wat pijn doet
Je zenuwstelsel is geprogrammeerd op overleving. Het kent het patroon van pleasen, aanpassen, controleren of vermijden. En omdat dit patroon ooit je leven redde, denkt je lichaam: dit is veilig.
Maar wat je ooit hielp, maakt je nu gevangen.
Denk eens terug:
-Hoe vaak bleef je te lang in een relatie die niet voedend was?
-Hoe vaak slikte je je woorden in om de harmonie te bewaren?
-Hoe vaak koos je voor zekerheid in plaats van waarheid?
Je wist diep vanbinnen dat je niet gelukkig was. Maar je bleef.
Niet uit liefde. Maar uit angst voor het onbekende.
Het verschil tussen schijnveiligheid en ware veiligheid
Schijnveiligheid voelt als: Ik weet wat ik heb, ook al doet het pijn.
Ware veiligheid voelt als: Ik kan mezelf dragen, ongeacht wat er buiten mij gebeurt.
Het verschil is enorm.
Bij schijnveiligheid leef je in contractie, in controle, in een klein cirkeltje.
Bij ware veiligheid leef je in expansie. Je ademt. Je vertrouwt. Je laat los.
Het kind in jou leerde ooit dat veiligheid betekende: niet afgewezen worden.
Maar je ziel weet dat veiligheid betekent: nooit jezelf verlaten.
De innerlijke strijd
En dit is waar veel mensen vastlopen.
Hun hoofd zegt: blijf hier, dit is bekend, dit is veilig.
Maar hun ziel fluistert: je mag loslaten, er wacht iets groters.
Het hoofd denkt in overleving.
De ziel leeft voor vrijheid.
En precies dáár, in die strijd, zit jouw kans. Het moment waarop jij kunt kiezen: blijf ik trouw aan het oude dat me klein houdt, of durf ik het nieuwe binnen te stappen?
Ja, dat is eng. Ja, dat voelt als sterven. Want het ego sterft liever in pijn die het kent, dan dat het sterft in de leegte van het onbekende.
Maar weet dit: in dat onbekende ligt jouw vrijheid.
In dat loslaten vind je de bedding van je ziel.
De kosmische waarheid
Alles wat niet werkelijk liefde is, zal altijd uit je handen glippen.
Niet omdat je faalt.
Maar omdat je ziel je terugbrengt naar waarheid.
De illusie van veiligheid kan je tijdelijk wiegen, maar het is geen fundament.
Het enige fundament dat echt blijft, is dit:
- Jij bent jouw eigen veiligheid.
- Jij bent jouw eigen bedding.
- Jij bent de bron waaruit liefde stroomt.
En hoe meer je dit herinnert, hoe minder je je vastklampt aan iets buiten jezelf. Dan wordt elke relatie, elke keuze, elke weg een vrije dans.
Reactie plaatsen
Reacties