Veel mensen geloven nog steeds dat onze samenleving is opgebouwd om het beste voor de mens te willen. Dat de structuren waarin we geboren worden, overheid, religie, onderwijs, media, er zijn om ons te ondersteunen. Maar wie écht kijkt, ziet iets anders.
Dit systeem is nooit gebouwd op liefde.
Het is gebouwd op controle.
En liefde is daarin het grootste gevaar.
De architectuur van afscheiding
Vanaf het moment dat we geboren worden, worden we losgeknipt van onze natuurlijke staat van verbondenheid.
- Als kind leren we al dat we goedkeuring moeten verdienen: door cijfers, gedrag, gehoorzaamheid.
- In familiesystemen worden trauma’s doorgegeven, vaak onbewust, waardoor we leren dat liefde voorwaardelijk is.
- In media krijgen we eindeloos beelden voorgeschoteld van wat liefde zou “moeten zijn”: romantische sprookjes, seksuele objectificatie, perfecte plaatjes die ons altijd een tekort laten voelen.
- In religie wordt liefde gekoppeld aan schuld, zonde en straf.
Alles is erop gericht dat jij vergeet dat liefde al ín jou leeft.
Waarom? Omdat een mens die zichzelf mist, altijd op zoek blijft. En wie zoekt, is afhankelijk. Afhankelijk van consumptie. Van goedkeuring. Van systemen die zogenaamd redding of vervulling bieden.
Macht, geld en seks
De onderliggende drijfveren van dit systeem zijn niet liefde en welzijn, maar:
- Macht - verdeel en heers. Als mensen afgescheiden zijn van zichzelf en van elkaar, zijn ze makkelijk te controleren.
- Geld - een leegte van binnen maakt dat we blijven kopen, vergelijken, verlangen naar iets dat buiten ons ligt.
- Seks - niet als heilige levensenergie, maar als gecommercialiseerd product. Onze diepste creatieve kracht wordt misbruikt en verdraaid, zodat we gevangen blijven in verslaving en objectificatie.
Het hele bouwwerk is er niet om ons te verbinden, maar om ons juist afgescheiden te houden.
Liefde als valkuil
En dus zoeken we relaties. Maar die relaties zijn vaak niet meer dan een spiegel van onze innerlijke breuk.
We hopen dat een partner ons heelt.
Dat seks ons vult.
Dat erkenning ons compleet maakt.
Maar zolang de verbinding met onszelf ontbreekt, is elke relatie gebouwd op zand. Het wordt een zoektocht naar iets dat buiten ons ligt, terwijl de sleutel altijd binnenin ligt.
Het gevaar van echte verbinding
Stel je eens voor: een mens die zichzelf volledig herinnert. Die de leegte niet meer voelt, maar zichzelf als heel ervaart. Die liefde niet meer nodig heeft om een gat te vullen, maar die uit overvloed deelt.
Zo’n mens kan niet gemanipuleerd worden.
Zo’n mens is niet afhankelijk.
Zo’n mens is vrij.
En dát is precies waar het systeem bang voor is. Want één verbonden hart heeft meer kracht dan duizend regels, wetten of illusies.
De uitnodiging
De vraag is dus niet: Hoe vind ik de juiste partner?
De vraag is: Durf ik de verbinding met mezelf terug te claimen?
Want alleen daar, in dat innerlijke thuiskomen, valt de matrix uiteen.
Alleen daar begint liefde die niet afhankelijk maakt, maar bevrijdt.
Alleen daar wordt de mensheid weer gevaarlijk, niet door geweld, maar door onvoorwaardelijke liefde.
She Remembers is hier om dit te herinneren. Om door de illusies heen te prikken en te herinneren dat liefde nooit buiten ons te vinden is, maar altijd in onszelf geboren wordt.
En dat wanneer wij die liefde belichamen, het systeem zijn grip verliest.
Wat doet dit met je? Voel je weerstand, boosheid, of juist herkenning? Deel het met ons. Want dit gesprek is waar de echte revolutie begint.
Reactie plaatsen
Reacties